BRZEGIEM CZARNEGO DO ZMARZŁEGO

DO ZMARZŁEGO STAWU

Do dzisiejszego dnia znałem Czarny Staw Gąsienicowy tylko z jednej strony i z dwóch miejsc, do których dotarłem, a więc z brzegu jeziora od strony szlaku z Hali Gąsienicowej oraz z Karbu (1853 m n.p.m.), przełęczy pod Kościelcem, górującym dostojnie wśród okolicznych szczytów. 

Spacer lewym brzegiem jeziora zapowiadał nowe doznania, podobnie jak to było, gdy będąc po raz kolejny nad Morskim Okiem po zejściu z Czarnego Stawu pod Rysami (1583 m n.p.m.) postanowiłem wrócić do schroniska prawym brzegiem tego słynnego jeziora.

Kościelec oglądany z przeciwległego brzegu wzbudzał jeszcze więcej szacunku. Wracało też pytanie: czy kiedyś się zdecyduję, żeby na niego wejść? 

Nad brzegiem, wtulone we własne piórka, 'drzemały' kaczki. Zanurzone w przeciwwietrznym letargu tylko od czasu do czasu zerkały znudzonym okiem na podchodzących co chwilę turystów-myśliwych z aparatami gotowymi do 'strzału'.
Oswojone z regularnie przybywającymi tu wędrowcami zdawały sobie nic nie robić z ich pospolitej obecności.

Pofalowana od wiatru tafla Czarnego Stawu 

                    przejście przez potok...                                   Czarny Potok Gąsienicowy

Przed nami przyjemny i wygodny szlak wzdłuż brzegu jeziora.

wyspa 310 m²

za zakrętem...

ostry zarys Kościelca...

kolejny "mostek"

masyw Kościelca w całej krasie...

niesamowity kolor Czarnego Stawu 

(tutaj ciemnogranatowy)

Powoli wspinamy się szlakiem do Zmarzłego Stawu. 
Oglądając się za siebie podziwiam Czarny Staw, jakiego do tej pory nigdy nie widziałem...

Kościelec z tej strony też wygląda inaczej...

pionowa ściana skalna po prawej ręce...

Jeszcze tylko kilkadziesiąt metrów dzieli nas od dzisiejszego celu+.

ZMARZŁY STAW POD ZAWRATEM 

(1788 M N.P.M.) 

nad Zmarzłym Stawem...

... słońce grzeje przyjemnie i co chwila chowa się za chmurami. "Łapiemy" najbardziej słoneczne momenty, żeby zrobić kilka fotek na pamiątkę.

Po prawej fragment Zawratowej Turni...

W kotle skalnym pod ścianą Małego Koziego Wierchu, pod koniec czerwca nad Zmarzłym Stawem już tylko gdzieniegdzie widać ślady zimy w postaci topniejących czap śniegu. Samo jezioro już całkowicie "odmrożone". Jest naprawdę przyjemnie, tym bardziej że tutaj wiatr nie ma wstępu.

jeszcze jedno krótkie spojrzenie 

na Kozie Wierchy i Zawratową Turnię z bliska...

wracamy...

kaczuszki obudziły się już z letargu...

nad jeziorem nadal mocno wieje...