MĄDROŚCI SHIRE (17) - "Śpiewać każdy może..." - ale nie każdy powinien?

Rozdział 16

Śpiewaj jak hobbit

"(...) hobbici obdarzeni są prawdziwym talentem i kochają śpiewać (...). 

(...) chcą głośno wyrazić swoją radość życia i jednym z ich sposobów jest właśnie śpiew."

Każdy z nas zapewne kiedyś doświadczył na sobie przemożnego oddziaływania muzyki i to bez względu na to, czy sam potrafi śpiewać, czy też niemiłosiernie fałszuje. Często pierwsza usłyszana w danym dniu po przebudzeniu melodia 'prześladuje' nas potem przez kilka godzin. Albo jakaś nuta w ciągu dnia tak bardzo utkwi w naszej podświadomości, że słyszymy ją jeszcze przed zmrokiem lub nawet 'przenosi się' do krainy snu. Czasem wystarczy nawet, że przypomni się nam jakaś piosenka lub ktoś przy nas o niej wspomni, a już po chwili nie możemy się od niej 'uwolnić'. Są takie utwory, które wyjątkowo się nam spodobały od pierwszych dźwięków, wywołują emocje, wspomnienia, wzruszenie, łzy... 

Ktoś, kto na co dzień lubi śpiewać (lub zwyczajnie sobie podśpiewywać) pewnie nie wyobraża sobie, co by było gdyby z jakiegoś powodu nagle utracił tę możliwość przez wypadek, operację lub w jakiś inny sposób. Jeśli nigdy nie mieliśmy ograniczeń w porozumiewaniu się z innymi, może nie zdajemy sobie sprawy jak dotkliwe musi być to dla ludzi, którzy na trwałe są pozbawieni tej możliwości. 

Jest to w istocie bezcenny dar. 

Wyrażajmy zatem na głos nasze myśli i niech nie powstrzymuje nas przed tym brzmienie naszego głosu. Nie każdy co prawda musi śpiewać w obecności innych, a czasem nawet słusznie, że tego nie robi, ale korzystanie ze swojego głosu w relacjach z najbliższymi jest nader wskazane.

Wielu z zapartym tchem ogląda programy w rodzaju "Must be the music" czy "Twoja twarz brzmi znajomo". Nie musimy uczestniczyć w castingach do tych audycji czy tym bardziej w nich występować. Ale może warto częściej pośpiewać sobie, pogwizdać (jeśli ktoś potrafi) czy ponucić przy różnych czynnościach w domu, w pracy (jeśli nie słyszą nas współpracownicy, których mogłoby to drażnić)? Albo może spróbować swoich sił w grze na jakimś instrumencie? I nie chodzi o to, żeby być wirtuozem. Zwyczajnie, żeby pograć dla siebie (ewentualnie niewielkiego grona najbliższych).

                   "Hobbici z pewnością nie przejmowaliby się tym, 

   że ich głos się komuś nie podoba, i dlatego śpiewają przy każdej okazji. Śpiewają, kiedy radość przepełnia ich serca i gdy są samotni i przerażeni."

Czasem w melodii, która nam się podoba, słyszymy jakby swoje doświadczenia, czujemy niemal magiczną więź z bohaterami, o których jest mowa w tekście, odbieramy coś tak silnie, jakby to były nasze przeżycia. 

Muzyka pełni też w różnych momentach naszego życia rolę terapeutyczną: uspokaja, pobudza, dodaje otuchy. Ma też moc przenosić nas w czasie. Wspomnienie jakiejś chwili z naszej przeszłości wywołane przez znaną i ulubioną piosenkę może sprawić, że czas się dla nas zatrzyma albo wręcz poczujemy się tak, jakby nie upłynął, bo poprzez muzykę są z nami bliscy, którzy już dawno temu zmarli. I bynajmniej nie ma to nic wspólnego z wiarą w duchy. Chodzi o swoiste, indywidualne oddziaływanie muzyki na nasz mózg i podświadomość (bardziej kojarzy mi się to z doświadczeniami ze snu).

W dobie muzycznej komercji ważne jest, żebyśmy nie dali się koncernom, które mają wgląd do tego, co "lubimy" i czego "nie lubimy" i w odpowiedzi na takie wyrażone przez internet gusty są gotowe produkować artystów odpowiadających na to zapotrzebowanie. 

Kto więc może, niech gra własną muzykę, na własny użytek, niech spróbuje w niej zawrzeć swoje osobiste doświadczenia, emocje - taki soundtrack of my life. Nie bójcie się grać, chyba że mielibyście się narazić sąsiadom, którzy nijak nie potrafią znieść waszej radosnej twórczości.

Śpiewajcie z dziećmi, rodziną, przyjaciółmi - co chcecie i jak często tylko możecie. A co śpiewać? Na rynku aż roi się od śpiewników dla różnych grup wiekowych, uwzględniających różne zainteresowania, zawierających różne gatunki muzyczne.

 Twój głos chce zaśpiewać pieśń

swojego życia. Pozwól mu na to.